Furriaduras Xmbre 2018 (D’Annunzio e Gozzano)

Sa próida in su pinnete

Citu. Mein s’oru

‘e su sartu no intendu

paràulas chi naras

a mesu; ma intendu

paràulas schinnidas

chi narant istìdhius a scioru

de atesu.

Ascurta. Pròit

mein sa tramatza,

de is nuis spainadas:

proit

a cilla de atza,

proit asua ‘e su pinnetu

innoi in bisiöni,

in nuscu ‘e olioni,

t’abetu;

proi’ in sa tiria lugorosa

de àcua unu sciacu,

asua de tzinnìbiris cracus

tra bacas nuscosas;

stidhiat a faci ‘e sa fèmina

aresti,

proit, ma, là, ca imoi ‘nd’esti

spollinca

e sciustu, si dh’at totu

s’istiri.

Scinitzu a dhu biri:

geimai ti scaringias

e sa fàula t’incìngiat

chi a bortas

t’improsat, chi oi puru m’improsat.

O Ermione.

‘Ntendi? S’àcua arruendi

apitz’ ‘e s’erbùgiu

assolau

ch’est drinnendi sighia,

feri feri in s’aèri

cunfromma de is commas

scrallaxas o cracas.

Ascurta. Dhi torrant

sceda a su prantu

cixas medas in cantu,

chi prantu

no ispramat nemancu

cun disaùra,

ni ceu cinixinu.

E s’opinu

unu sonu, e sa murta

un’atru sonu tenit,

e su tznnìbiri atru puru:

trastis diversus

asuta de didus aira.

E imbertus

seus nosu in su bundu

‘e su litu

vida bivendi intupida;

e a cara subada

ch’istidhiat che próida,

a didus scroxas

s’afròdhiu – a frori

chi ses… – pitziori

chi bogas, istràngia,

o criadura terràngia,

de nòmini

Ermione.

Ascurta, ascurta, S’acòrdiu

de is cixas in s’àiri

a bellu a bellu

prus surdu

si torrat in prantu

chi crescit;

ma cantu a mèscia ‘nd’obrescit

in sorrogu

de ingudhei pesendi,

de s’ùmbida umbra aici atesu.

Prus surdu e prus lenu

si sciaga’ e si studat.

Sceti una nota

tremi’ ancora, e si studat,

torra si pesat, tremit, si studat.

Sa boxi ‘e su mari est citia.

S’intendit in totu sa frunda

grogotu

de próida de prata

chi mundat,

s’ìrrida chi variat

cunfroma a sa frunda,

prus o mancu craca.

Ascurta.

Sa filla de s’àiri

est muda; ma sa filla

‘e su ludu tesana,

s’arrana,

cantat in s’umbra prus funda,

bai e circa ‘e aundi, bai circa ‘e aundi!

E proit mein ‘s cillus tuus,

Ermione.

Proit apitzu ‘e is cillus tuus niedhus

gai chi paris prangendi

ma de sa gana; luxenti no

ma casi fata imbirdèssia,

paris de catza una brisca.

E totu sa vida in nosu est frisca

olorosa,

su coru in petus est pericoca

ìnnida, no a figumorisca.

E a su pinnete ti torras

amparu circhendi, callenti,

tra is mèndulas mias,

cerfas ma fogu pighendi,

in custa matana de prexu.

Non prus de tupa in tupa,

trobedhaus ‘moi ‘nci seus

(ca infora ‘nd’est proendi

e nosu in pinnete

po fintz’ a scinigu)

bai e circa innui, bai e circa tui!

Proit a faci ‘e tui, fèmina

aresti,

E sighit a proi,

ca imoi seus spollincus

e sciustus seus totus,

a istiri bogau,

de scinitzu; e, a dhu sciri,

scrillitas:

geimai ti scarìngias

e de fàula t’imprìngias

chi sempri

t’improsat, chi oi puru m’improsat,

o Ermione.

Ca, 20.12.2018 mVis*!

Su seru trexentinu

Friscus ‘s fuedhus mius in su seru

ti siant che frùsiu chi ‘nci fait sa folla

de ghessa in manu ‘e su chi dh’arregolla’

mudu e stentosu in sa faina adasiadu

sua ‘e sa arta fèstina anniedhèndisi

contra su truncu impratiadu

cun s’arrama sua spolla

in ca sa luna est acùrtziu a sa lolla

in su’oru ‘e celu e parit siat sterrendi velu

abi su bisu nostru pasat

e parit chi ogna sartu giai s’intendat

de issa imbertu adenoti in su gelu

e de issa bufit sa paxi isperada

chene dha biri.

Labadu sias po sa cara tua ‘e prella,

o Seru, e po is ogus ùmbidus tuus mannus aundi si citit

s’àcua ‘e su celu!

Drucis ‘s fuedhus mius in su seru

ti siant cumenti muscendi est sa pròida

tèbida chi si còidat,

dispidìa lambrigosa de issu beranu,

in sa chessa e in s’urmu e in froris lidus

e in s’opinu cun nous de arrosa didus

chi giogant cun s’àiri chi si perdit,

e in su trigu chi no est brundu ancora

e birdi sperdit,

e in su fenu chi at già aguantau sa fraci

e s’iscolorat,

e in s’olia, sorris nostras olias

fendi che santas is costas sciarbolias

e scaringiosas.

Labadu sias po s’istiri tuu nuscosu,

o Seru, e po su cintzu chi ti cingit, che su sàlixi

su fenu a nuscu!

Deu t’ap’a nai a calis de urrei campus

su frumî amori tzerit, chi sa fonti

eterna in s’umbra antiga de is arrampus

fuedhat in su mistèriu sagru de is montis;

e t’ap’a nai po cali secretu

is montixus a is fundalis afronti

s’incrubint che is larus chi una nega

serrit, e poita de nai sa marolla

dhus fetzat bellus

adhia ‘e s’umana bolla

e in su mudori insoru sempri noellus

cufortadoris, gai chi parit

chi dogna seru s’ànima dhus potza’ amai

de istima forti.

Labadu sias pr’ ìnnida tua sa morti

o Seru, e po s’abetu chi in tui fait tochitai

is primus stedhus!

                       CUMBIDU

                                                  CUMBIDU

                                                                   I

M’est cosa druci, scurighendi, a ingrinu,

sub’ ‘e is morìllius de is braxas istragas,

m’est cosa druci cumbidai is pagas

fèmmias chi m’anti scaringiau in camminu.

II.

Trasumanadas giai, chene pessonas,

si pesant totu… E issas prus tesanas,

e is cumpàngias cun isperas bonas

e is pitichedhas, puru, e is prus vanas:

mimas modistas tzèrbias cortesanas

che ‘e unu Decameròn abbistas conas….

Intra ‘e cincidhas e tràxida de is cipus

si pesant totu, truma sciarbolia…..

Amori no! No! Mai deu no ‘nd’achipu

s’amori beru in prantu o in alligria;

Mai m’at tocadu Amori in vida mia

debadas mi seu ofertu presu a cipus.

O no amadas chi amadu m’ais, a Issu

coru apu giau debbadas chene paga.

Amori no m’at fertu ‘e sa liaga

chi a is atrus mi fiat parsia druci afissu…..

A cali astrori seu stètiu promissu?

Profetu est suci d’erbas o arti maga?

III.

– De su bratzolu mazina fiat cudha,

ni bruscerìa at a balli, o bisadori!

Fintz’a sa losa unu coru de astrori

as a portai cun sìdiu chi rampudha’,

pitzinnu tristu chi no as scìpiu nudha,

ca bell’e nudha scit chi no sci’ Amori.

Una cun basu ‘e buca t’at a prendi,

sotendudì mancai su coru abbistu;

e cudh’una at a benni, fradi tristu,

fortzis s’enna at tocau po si fai intendi,

fortzi a palas giai t’est, a tui tochendi

giai ti cingit a cua de is comas, pristu…

Si stud’ a ogus de sorri che un’ istella

insà’ dognuna. E coru torra’ in frori

«Fradi tristu, chi nau t’at fàula Amori,

no ti niat fàula s’atra cosa bella!»

Bantu de is amoris de is camareras

”Nsandus chi benit cun sa sceda sua

ciapai mi praxit sa tzeraca a esca

chi intra nos dus est secretària a cua

m’alluit s’arrisu ‘e chini ‘ndi scit bresca

sa buca frisca, abetu ‘ebbadas, s’ora,

e cudhu nuscu de istòria bocacesca…

Issa m’arreulat, si scabulli’, implora’,

sa meri a nomî scràma’ in sa marolla

«Ohi! ‘ta bregùngia! Pòvera Sennora!

Ohi! Pòvera Sennora!…» E si ‘nci ammolla’.

Pubas de prexu ‘e Decàmeron d’eris

is camaristas giain chene turmentu

gosa prus sana chi no giaint is meris

No sa malìtzia ‘e martirizu a lentu,

no sa morbosidadi torrend’ascu,

no su sentidu stròllicu in apentu

chi fait longa sa noti e is sonnus lascus,

no pusti de sa gana ànimas tristas:

ma unu spàssiu prus sulenu e mascu

Bantu s’amori de issas cameristas!